چکیده

مقدمه: مورفین به گونه وسیعی برای درمان دردهای مزمن بهره گیری می­گردد. در حالی­که این سودمندی با پیشرفت تحمل به آثار ضددردی آن از بین می­رود. اطلاعات خوبی در مورد اثرات مفید ورزش فیزیکی بر عملکردهای شناختی و حفظ سلامت مغز اظهار شده می باشد، در حالی­که گزارش­های کمتری درمورد تأثیر­های ورزش ارادی و اجباری بر تحمل به اثر ضد دردی مورفین در موشها هست.

روشها: در این مطالعه به موشها همزمان با دوره 8 روزه از ورزش ارادی و اجباری روزی یک بار mg/kg10مورفین به صورت زیر جلدی تزریق شدند. در جریان این تزریقات در روزهای 1،4،8 درصد حداکثر پاسخ احتمالی(%MPE) مورفین توسط تست Hot plate اندازه­گیری گردید.

نتایج: در ورزش ارادی و اجباری آستانه ضددردی نسبت به گروه بدون ورزش افزایش داشته می باشد )05/0>p). هم­چنین ورزش ارادی و اجباری به گونه مشخصی توان مورفین را نسبت به گروه مورفینی بدون ورزش افزایش داده می باشد )05/0>p). پس ورزش ارادی و اجباری مانع ایجاد تحمل به ضد دردی مورفین در طول 8 روز درمان مداوم می­گردد. وقتی­که موشهای ورزشکار به موقعیت بدون ورزش بازگشتند حساسیت به مورفین به گونه قابل ملاحظه­ای در آنها افزایش پیدا نمود و (%MPE) به­گونه مشخصی نسبت به گروه­های سالینی افزایش داشت)05/0>p).

نتیجه­گیری: نتایج نشان داد که ورزشهای ارادی و اجباری ممکن می باشد عامل مهمی برای درمان پیشرفت تحمل به اثرات ضددردی مورفین باشد.

واژه­های کلیدی: تحمل، مورفین،حداکثر پاسخ احتمالی(%MPE)، ورزش ارادی، ورزش اجباری.

1-1- مقدمه و اظهار مسئله

آشنايي بشر با مواد مخدر و مصرف آن چنان سابقه مبهمي دارد كه علت دقيق مصرف آن دقيقا معلوم نيست، اما توجه بشر به قدرت ضد دردي مواد اوپيوئيدي مانند ترياك چشمگير بوده می باشد. بشر همواره جهت تسكين درد و درمان برخي بيماري ها از مواد مخدر بهره گیری كرده می باشد. مورفين از آلكالوئيدهاي ترياك می باشد كه با اتصال به رسپتو رهاي اوپيوئيدي نوع μ باعث كاهش تحريك پذيري نورون هاي مسير عصبي درد مي­گردد. بنابراين به­ عنوان يك ضد درد قوي به صورت وسيعي براي تسكين درد­هاي شديد مورد بهره گیری قرار مي گيرد (روح بخش و همکاران،1389). با وجود اين، بهره گیری طولاني مدت اين داروها با دو مشكل عمده تحمل و وابستگي همراه می باشد كه اثر بخشي و مصرف آنها را تحت تاثير قرار داده و محدود مي­سازد (تنگ وهمکاران [1]، 2006).

مصرف مداوم مواد مخدر با برانگيختن مکانیسم­های سازشی، تغییرات کوتاه مدت و نیز ماندگار در عملکرد نورونها و شبکه­های عصبی حساس به اوپیوئیدها ايجاد مي­كنند. ایجاد تحمل، وابستگی و حساس شدن نمونه­هايي از مكانيسم­هاي سازشي هستند) ویلیامز وهمکاران[2] ،2001). اگرچه اوپيوئيدهاي درونزاد و برونزاد درد را تسكين مي‏دهند، ليكن تجويز مزمن و طولاني مدت آنها و بويژه در دوزهاي بالا، منجر به ايجاد تحمل نسبت به اثرات ضد دردي و ساير اعمال فارماكولوژيك آنها مي‏گردد. تحمل عبارتست از كاهش اثر يك دارو متعاقب مصرف مكرر با دوز ثابت و به عبارت ديگر نياز به افزايش دوز دارو براي حفظ همان اثر قبلي می باشد ( نستلر[3]،1992; کوب و بلوم [4] ،1988). بروز تحمل به اثرات ضد دردي مورفين از مهمترين دلايل محدوديت مصرف طولاني مدت آن می باشد ( نستلر،1992; کوب و بلوم ،1988). اكنون از نظر سلولي-مولكولي و نيز از نظر ساختاري عملكرد مورفين در القاء تحمل بخوبي شناخته شده می باشد ( ویلیامزوهمکاران ،2001).

1-2- اهمیت و ضرورت پژوهش

با در نظر داشتن اینکه مصرف مورفین جهت کاهش درد بعد از مدتی می تواند منجر به ایجاد تحمل و وابستگی نماید به همين دليل يافتن راههایی‌ كه بتواند تحمل به مورفين را كاهش داده و بي‌دردي آن را افزايش دهد از مهمترين اهداف برنامه‌هاي تحقيقاتي در اين زمينه می باشد. یکی از این برنامه­ها تمرین­های فیزیکی می باشد. پيدا كردن راههاي موثر براي جلوگيري از تغييرات سيناپسي ناشي از داروهاي مخدر، مي­تواند تأثیر مهمي در درمان و جلوگيري از عود (به عنوان يک مشکل باليني) آن داشته باشد. به نظر مي­رسد يكي از روشهاي موثر و كم هزينه ورزش باشد. مكانيسمي كه از طريق آن ورزش مي­تواند به عملكرد مغز كمك كند هنوز در پرده ابهام قرار دارد و به خوبي شناخته نشده می باشد ولي به نظر مي­رسد كه اين مكانسيم شامل تغيير در شکل پذیری سیناپسی باشد) وایمن و همکاران[5]،2003). با در نظر داشتن افزايش يادگيري توسط ورزش ارادي با به کارگيري سيستم هاي پاداشي(لت وهمکاران[6] ،2001) و نیز افزايش رهایش پپتيدهاي اوپيوئيدي دروني در طي وررزش (كه اثرات مثبت فراواني دارد) بهره گیری از ورزش ارادي براي درمان بيماران معتاد توصيه شده می باشد) تورن وهمکاران[7] ،1990 ;کویانکوگلو وهمکاران [8]،2001 لت وهمکاران[9] ،2001،). یافته­ها نشان داد هر دو نوع ورزش ارادی و تریدمیل موجب کاهش خودتجویزی کوکائین (اسمیت وهمکاران[10] ،2008)، آمفتامین) کانارک وهمکاران[11]،1995) و مورفین ( حسینی وهمکاران، 2009) درحیوانات آزمایشگاهی می­شوند. در این راستا نتایج یک مطالعه نشان داد رت­هایی که در طول ورزش دویدن، دسترسی آزاد به آب و الکل داشتند الکل کمتری را در مقایسه با آب مصرف کردند و در متابولیسم الکل نیز تغییری نظاره نشد. این یافته نشان داد که اثرات پاداشی الکل با ورزش جایگزین گردید( ارینگروهمکاران [12]،2009). شواهد زیادی هست که ورزش ارادي با اثر بر روي سيستم­هاي پاداشي، اثرات خودانگيزشي[13] دارد ) لت وهمکاران،2001). این یافته­ها این فرضیه را طرفداری می­کنند که ورزش احتمالا یک مداخله­گر موثری در پیشگیری از عوارض دارو­های مورد سوء مصرف و برنامه­های درمانی آن بصورت تضمین کننده باشد) اسمیت وهمکاران ،2008). نتایج قبلی میلادی و همکاران نشان داده می باشد که ورزش ارادی دویدن موجب تضعیف نشانه­های قطع در گروه وابسته به­ مورفین­گردید. به تعبیری ورزش ارادی شدت وابستگی به مورفین را کاهش می دهد (میلادی گرجی وهمکاران،1389و 2011).

تجربيات اخير و يافته­هاي باليني نشان داد که ورزش منظم طولاني­ مدت مي­تواند سيستم اوپيوئيدي مرکزي را فعال کند و موجب تحريک رهايش پپتيدهاي اوپيوئيدي درونزا و افزايش آستانه درد هم در بشر و هم در جانوران گردد، لذا پيشنهاد گرديد ورزش مي­تواند براي درمان بيماران معتاد بهره گیری گردد) تورن وهمکاران ،1990 ;کویانکوگلو وهمکاران ،2001). از طرفی در مطالعه مت و همکاران آمده می باشد که موش­ها حساسیت کمتری به اثرات ضد دردی مورفین و متابولیت­هایش در پایان 3 هفته ورزش ارادی دویدن نشان دادند (متز و کانارک [14]،2006). در مطالعه­ای دیگر نشان داده گردید که تجربه قبلی با ورزش دویدن موجب تحمل متقاطع با اثرات پاداشی مورفین می گردد (لت، [15] 2002).

با در نظر داشتن مطالعات به اقدام آمده اطلاعات متناقضی در ارتباط با اثرات ورزش بر پدیده تحمل هست. لذا در این مطالعه تأثیر ورزش ارادی دویدن با چرخ دوار[1] و نیز ورزش اجباری با تریدمیل بر پدیده تحمل در مدل جانوری مورد ارزیابی قرار می گیرد. خاطر نشان می گردد ورزش ارادی در حیوانات ایجاد استرس نمی نماید. این نوع ورزش می تواند مانع اثرات منفی و یا سطح بالای کورتیکوسترون بر روی پروتئینBDNF ناشی از ورزش گردد (آدلارد و کاتمن[2] ،2004). این نوع ورزش شباهت نزدیک با افرادی دارد که داوطلبانه ورزش می­کنند زیرا حیوانات می­توانند زمان، سرعت و مسافت دویدن را در طول تجربه تنظیم کنند ) کاتمن و انگسرکسار[3] ،2002)، در حالیکه ورزش اجباری همراه با استرس می باشد. لذا اثرات هر دو نوع ورزش در اين پژوهش مورد مطالعه قرار می گیرد.

1-3- اهداف پژوهش

اهداف این پژوهش عبارتند از:

1- مطالعه اثرات ورزش ارادی و اجباری کوتاه مدت (8 روزه) بر اظهار تحمل به ضددردی ناشی از ورزش.

2- مطالعه اثرات ورزش ارادی و اجباری کوتاه مدت (8 روزه) بر اظهار تحمل به اثرات ضددردی مورفین.

3- مطالعه حساسیت به اثرات ضددردی مورفین در دوره بدون ورزش در موشهای ورزشکار به دنبال ورزش منظم 8 روزه ارادی و اجباری.

1-4- متغيرهاي پژوهش

1- متغير مستقل: مورفین، ورزش ارادی (دویدن روی چرخ دوار) و ورزش اجباری (تریدمیل ).      

2- متغير وابسته: آستانه درد، ضددردی مورفین كه با با بهره گیری از ( صفحه داغ)[4] قابل اندازه گيري مي باشد.

1-5- پرسش­هاي تحقيق

الف) سؤال اصلي پژوهش:

تاثیر ورزش بر روی تحمل به اثرات ضددردی مورفین چگونه می باشد؟

ب) سؤالات فرعي تحقيق:

1. آیا به دنبال ورزش ارادی پدیده تحمل در ضد دردی ناشی از ورزش رخ می دهد؟
2. آیا به دنبال ورزش اجباری پدیده تحمل در ضد دردی ناشی از ورزش رخ می دهد؟
3. آیا ورزش ارادي قادر می باشد تحمل به اثرات ضد دردي مورفين را كاهش دهد؟
4. آیا ورزش اجباري قادر می باشد تحمل به اثرات ضد دردي مورفين را كاهش دهد؟

تعداد صفحه :86

قیمت : چهارده هزار و هفتصد تومان

***

—-

پشتیبانی سایت :        ———-       

• 1
• 2

Category: زیست شناسی | دیدگاه‌ها برای دانلود فایل تحقیق : پایان نامه ارشد رشته زیست شناسی : اثر ورزش ارادی و اجباری بر تحمل به اثرات ضددردی مورفین بسته هستند